ഇവിടം കണ്ണൂരാണ്
കാശ്മീരും പഞ്ചാബുമാണ്...
ഇവിടെ ഉതിരുന്ന പൂക്കളോ
ചുവന്നതാണ്.......
ഇവിടെ അമ്മമാര്‍
കാത്തു കാത്തിരിപ്പാണ്
ഉള്ളിലോ കത്തുന്ന
തീയിന്റെ ചൂടാണ്...
ഇവിടെ മക്കള്‍ തന്‍
നെഞ്ഞുകള്‍ പിളരുന്നു
വിദ്യകള്‍ ദാനം ചെയ്യും
മുറികള്‍ ചുവക്കുന്നു...
ഇവിടെ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍
ഭയം പൂണ്ടിരിക്കുന്നു
കുരുന്നു ഹൃദയത്തില്‍
കാരുണ്യം മരിക്കുന്നു..
ഇവിടം ഇരുളിന്റെ
ആഴങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞതാ-
ണാഴിയില്‍ വെറുപ്പിന്റെ
സര്‍പ്പങ്ങള്‍ പുളയ്ക്കുന്നു....
ഇരുളും വെളിച്ചവും
ഇട ചെര്‍നകലുന്ന
ദിനങ്ങള്‍ കാലത്തിന്റെ
ചിറകില്‍ പറക്കവേ...
എന്നാണ് സാഹൊദര്യതിന്
മഴ പെയ്തിവിടങ്ങള്‍
നിറഞ്ഞു കവിയുന്നത്?
കര തല്ലി ഒഴുകുന്നത്‌?
എന്നാണ് പ്രണയത്തിന്‍
വിവിധ ഭാവങ്ങളീ
ശോണിമ കലരുന്ന
പുഷ്പങ്ങള്‍ ആകുന്നതു?....
ഇവരെന്‍ സഹോദരര്‍
ഞങ്ങള്‍ക്കൊരെ ചോര
എന്നൊരു സമഭാവം
എന്നിനി പുലര്‍നീടും?...
എന്തിന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു?
അറിയില്ലെനിക്കെന്നാല്‍
ഒരു വാക്കു-നമ്മളൊന്ന്-
അതിനായ് കാക്കുന്നു ഞാന്‍
അതിനായ് കാക്കുന്നേന്‍ ഞാന്‍
അതിനായ് പ്രാര്‍ത്തിക്കുന്നേന്‍
ഒരു തുള്ളി വെള്ളത്തിനായ്‌
കേഴുന്ന വേഴാമ്പല്‍ പോല്‍.....
1 comment:
കര തല്ലി ഒഴുകുന്നത്‌?
Post a Comment