എന്നും നിറം മങ്ങാതെ മനസ്സില് സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന ഒരു പിടി നല്ല ചിത്രങ്ങളില്,ആ മുഖം നിലനിന്നിരുന്നു.ബാല്യകാലത്തെ ഏറ്റവും പ്രിയ തോഴന്.കണ്ടിട്ടെത്രയോ നാളുകള്.എന്നിട്ടും ആ മുഖം മാത്രം തിളക്കത്തോടെ.....
ഓര്മ്മയിലെ രണ്ടാം വീടായിരുന്നു അത്.ചെന്ന അടുത്ത ദിവസം തന്നെ പരിചയപ്പെട്ട അയല്വീട്ടുകാര്. അവിടുത്തെ ചെറിയ കുട്ടി.എന്റെ കുഞ്ഞേട്ടന്.വേലിയും പിടിച്ചു അടുത്ത വീട്ടിലേക്ക് എത്തി നോക്കി നിന്ന എന്നെ കാട്ടി 'ആ കുട്ടിയെ ഒന്നു എടുത്തു കൊണ്ടു വരൂ' എന്ന് അജയേട്ടനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടത് കുഞ്ഞെട്ടനായിരുന്നു.ആദ്യം കണ്ണുകളില് സംശയമായിരുന്നു. പിന്നെ പതിയെ അടുത്തു.പോകെ പോകെ ഒരുമിച്ചല്ലാതെ കാണുന്ന അവസരങ്ങള് ചുരുങ്ങി. കുസൃതികളും കലഹങ്ങളും ഇണക്കങ്ങളും നിറഞ്ഞ ദിവസങ്ങള്..
രണ്ടു വര്ഷം കടന്നു പോയതെങ്ങനെ ?അറിയില്ല.വീണ്ടും ഒരു പറിച്ചു നടലിന്റെ വേദനയില് ആയിരുന്നു എല്ലാവരും.എന്നാലും അന്നത്തെ അഞ്ചു വയസ്സുകാരിക്ക് ആകെ വിഷമം കളിച്ചു നടക്കാന് കുഞ്ഞെട്ടനില്ല എന്നത് മാത്രവും. ഒരു മുതിര്ന്ന ആളിന്റെ ഗൌരവത്തോടെ ആയിരുന്നു അന്നത്തെ ഉപദേശം 'പെണ്ണെ,സൂക്ഷിച്ചു നടക്കണം അവിടെ.ഇവിടുത്തെ പോലെ കണ്ണും പൂട്ടി ഓടിയാല് നീ വല്ല കൊക്കയിലും വീണു പോകും.നോക്കാന് ഞാനില്ല കൂടെ'
പിന്നെ വല്ലപ്പോഴും സതിചേച്ചിയുടെ കത്തുകള്.പതിയെ നിലച്ചു പോയ സ്നേഹാന്വേഷണങ്ങള്.അമ്പേ മാറിപ്പോയ ജീവിതത്തില് പിന്നെ നിശബ്ദതയുടെ നീണ്ട ശിശിരകാലം.എങ്കിലും എന്നും മനസ്സില് ഉണ്ടായിരുന്നു...ഓരോ ചെറിയ പങ്കു വെയ്കലും.
ഇപ്പോള് ഒരു പാടു കാലത്തിനു ശേഷം വീണ്ടും ഫോണ് നമ്പര് കണ്ടെത്തി വിളിച്ചപ്പോള്, ഒരു ഓര്മ്മപ്പെടുത്തല് പോലും ആവശ്യമില്ലാതെ,പണ്ടു പിരിഞ്ഞ നിമിഷത്തിലെ അതേ അടുപ്പത്തോടെ.....
ഒരു ചോദ്യം മാത്രം'നീ വരാനെന്തേ വൈകി...?'
ചില ചോദ്യങ്ങള് ഇങ്ങനെ ആണ്.ശൂന്യതയിലേക്ക് എറിഞ്ഞ് ഉത്തരം പ്രതീക്ഷിക്കാനാവാതെ,എവിടെയോ നഷ്ടപ്പെട്ടത് എന്തെന്ന് അറിഞ്ഞിങ്ങനെ വേദനിച്ച്...
5 comments:
ഓര്മ്മകള് എന്നും അങ്ങനെയാണൂ....അവക്കെന്നും സുഗന്ധമായിരിക്കും....എന്നാലോ അവയിലധികവും...മിഴിനീരില് നനഞ്ഞ കനലുകളായിരിക്കും...ആരൊക്കെയോ നമ്മുക്കു വേണ്ടീ അല്ലെങ്കില് നമ്മല് ആര്ക്കോക്കെയോ വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുന്നുവെന്ന തോന്നലല്ലേ..ജീവിതം....യാത്ര പറഞ്ഞു പോയ ഇന്നലകള് നമ്മുടെ കണ്വെട്ടത്തൂ നിന്നു മറഞ്ഞാലും...ഇന്നലെകളിലെ പൊട്ടിചിരിയും...നക്ഷത്രങ്ങളേക്കാള് തിളങ്ങിനില്ക്കുന്ന...കണ്ണുനീര് തുള്ളികളും...മറ്റും...എപ്പോളും നമ്മുടെ അരികില് ഉണ്ടാവും....സ്മരണകള് ഉറങ്ങുന്ന ആത്മാവിണ്ടെ..ഇതളുകളിലൂടെ...അവയെപ്പോളും നമ്മളെ കൈകാട്ടി വിളിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും...നമ്മള് ഒരിക്കലെങ്കിലും ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കുമെന്ന..പ്രതീക്ഷയില്...അവ കണ്ചിമ്മാതെ..നോക്കി നില്ക്കുന്നുണ്ടാവും.....
ഒരു ചോദ്യം മാത്രം'നീ വരാനെന്തേ വൈകി...?'
ഞാന് നിന്നെ കാണനെന്തേ വൈകി?ഓര്മ്മകള്ക്കെന്തു സുഗന്ധം? കുഞ്ഞുബി
kollam..
ഞാനും തേടുന്നു ഇതുപോലെ ഒരാളെ .. കാണാനാകാത്ത അകലതിരുന്നവള് ഇന്നും ഏന്നെ ഓര്കുന്നുണ്ടോ ആവോ....
ചില ചോദ്യങ്ങള് ഇങ്ങനെ ആണ്.ശൂന്യതയിലേക്ക് എറിഞ്ഞ് ഉത്തരം പ്രതീക്ഷിക്കാനാവാതെ,എവിടെയോ നഷ്ടപ്പെട്ടത് എന്തെന്ന് അറിഞ്ഞിങ്ങനെ വേദനിച്ച്...
Post a Comment